Գիտե՞ս սիրելիս , ինչ դժվար է ապրել ու սիրել, սիրել ու զգալ, որ լոկ մարդես դու նրա համար, որ կաս ու չկաս, որ նրա համար ո՛չ ընկեր, և ո՛չ էլ սեր ես... Գիտե՞ս արդյոք սիրելիս, գիտե՞ս ինչ դժվար է սիրել ու սպասել, սպասել մի բառի, որ տարիների ողջ կյանքդ կփոխի...Գիտե՞ս ինչ դժվար է լսել նրանից, որ ներկայությունդ անզոր է, չնչին , որ նրա կյանքում մարդ ես անցողիկ...Գիտե՞ս արդյոք սիրելիս, գիտե՞ս ինչ դժվար է նրա հետ խոսել և ամեն րոպե հիշել, որ շուտով դա կարող է լոկ հիշողություն լինել:  Գիտե՞ս ինչ դժվար է նրա ձայնը լսել, օր օրի ավելի շատ սիրել, բայց անդադար ինքդ քեզ համոզել, որ մի օր դա կվերջանա...Գիտե՞ս սիրելիս ինչ է անորոշությունը, երբ ունես ամեն ինչ և չունես ոչինչ, երբ սիրում ես ու վախենում, երբ սիրտդ ամեն օր մի բառի է սպասում, մի բառի, որից հետո նա կապրի կամ կմարի...Գիտե՞ս արդյոք սիրելիս...