Սիրում եմ, սիրում եմ սիրում ու այդ անվերջ կարող ես ասել, բայց եթե այն չես զգացել, իմաստը չես հասկացել դժվար կարողանաս շարանը շարունակել, քանի-որ դու չես սիրել, չէ սիրել ես, բայց մենակ դու ես սիրել, սիրել ես առանց հասկանալու, մտածելու որ կարող է նա քեզ չսիրել:
 Սերը մեծ է, այն տրվաց է բոլորին, մեկին անսահման, մյուսին` անպատասխան:Երջանիկ է նա` ում բաժին է հասնում անսահման սերը, բայց ինչպես ասացի կա նաև անպատասխան սեր ու այդ անպատանխան սերը ստիպում է քեզ ներսից տանջվել, արտասվել, մինչև նրան մոռանաս:
 Տխուր է երբ փողոցով անցնելիս նայում ես նրա աչքերին ու քեզ նրա կողքին պատկերացնում, ընկնում ես երազանքի գիրկը ու սկսում ես անրջել, բայց դա միայն երազ է ու վերջ, երբ նորից աչքերդ բացում ես ու տեսնում նրան, նրա անտարբեր հայացքը հասկանում ես, որ մենակ ես, տխուր...  Երբ նա մոտենում է քեզ` դու մտածում ես, որ նա քեզ կասի, թե' սիրում է քեզ, թե' կյանքը կտա հանուն քեզ, բայց...Բայց նա անցնում է անտարբեր և այնքան արագ, որ նմանվում է քո երազին, որոնք մի ակնթարթում գալիս և գնում են:
 
Գիտես անտարբեր սերը ինչ դաժան է, դաժան է ամեն ինչից անգամ, երբ եսկու♥♥սրտեր իրար սիրում են ու միասին չեն:♥       ♥ ԵՎ եթե դու էլ անցել ես այդ ճանապարհը կամ չես էլ անցել, դեռ սիրում ես նրան ու համոզված ես, որ նա քեզ չի սիրի, ուրեմն մոռացի նրան, կորցրու քո սերը այդ դաժան ճանապարհում, հակառակ դեպքում ինքդ քեզ կկորցնես...