Ես սիրում եմ...

Ես այնքան եմ վախենում կորցնել ՔԵԶ...գիտես դա նման է նրան, որ երբ այլևս ուժ չունես, բայց մեկ է դիմադրում ես: Նման է լողալ սառը ջրում, երբ ուղղակի անձրևը թափվում է երկնքից, կամ ձյուն է մաղում...Դա այն է, երբ դու ուղղակի չես կարողանում շնչել և մեկ շունչը երազանք է ՔԵԶ համար...:

Դու նայում ես առաջ, այո՛, նայում ես, բայց դողալով ես քայլում, փոքր քայլերով՝ վախենալով ընկնել: Անցյալի արհավիրքներից է կարծես ծնունդ առել այժմյան հպարտությունդ, քայլում ես վեհանձն, գլուխդ բարձր՝ առանց նայելու որևէ մեկի երեսին, որովհետև քո միտքը և սիրտը զբաղված է ՆՐԱՆՈՎ...

Շատ հաճախ էր մտածում, որ պետք է կանգնած լինել, բայց հպատ և առանց սիրո, քան ծնկաչոք լինել և սիրահարված...հաճախ էր ինքն իր զգացմունքները զսպում ձեռքի մեջ, բայց մի օր այլևս անկարող էր դիմադրել դրան...Այո՛, ես հիմար եմ եղել՝ մտծելով, թե սեր գոյություն չունի, բայց մի օր հանդիպեցի ՔԵԶ...և հիմա կարող եմ բարձր և հպարտ ասել, որ բացի ՔԵԶԱՆԻՑ ոչ ոքի չեմ սիրել ավելի ուժգին...Վերջապես հասկացա և սիրուց տառապողներին և երջանկացողներին, վերջապես գնահատեցի սիրո փառքը...Դու մեկն ես այն բոլորից ում ես սիրում եմ, մեկն ես, բայց անգնահատելին...ես ՔԵԶ միշտ հավատացրել եմ, որ եթե դադարես ինձ սիրել, ուրեմն ես էլ չեմ սիրի, բայց խոսքերս հետ եմ վերցնում՝ ԵՍ ՔԵԶ ԿՍԻՐԵՄ  ՄԻՆՉև ՎԵՐՋԻՆ ՇՈՒՆՉՍ...
Ես սիրում եմ քեզ, ոչինչ, որ առաջին հայացքից չէ, բայց մինչև մահս է...