Տաքսիի դուռը բացվեց և վարորդի հետևին նստեց մի կին մեծ ծաղկեփունջը ձեռքին:Համարյա առանց դիմահարդարման և երկար շրջազգեստով:Նա ասաց.

-Մի քիչ արագ կարող եք վարել՝ ես ուշանում եմ:

-Երևի ինչ-որ տոնի եք շտապում,-հարցերց վարորդը:

-Այո այսօր իմ աղջիկա տարեդարձն է:Նա դառնում է քսանհինգ տարեկան:Նա ինձ սպասում է ժամը երեքին, իսկ հիմա երկուսն անց քառասուն է:

-Դե հիմա գնացինք, հասցեն ասեք:

-Այստեղից փոքր-ինչ հեռու ձախ կողմում:

Եվ կինը վարորդին նայեց ամբողջովին արցունքով լցված աչքերով:

Զարմացած վարորդը ոչինչ չասաց, իսկ կինը շարունակեց միտքը.

-Հասկանում եք, իմ աղջիկը ինձ թողեց մեկ ամիս առաջ, իսկ երեկ երեկոյան զանգահարեց և ասաց, որ եթե կարոտել եմ իրեն ՝ ապա գնամ նրա ծննդյան տոնին:

Կնոջ դեմքի ն հայտնվեց մի տխուր ժպիտ՝ ապա ավելացրեց.

-Նա սպասում է ինձ:

Դրսում շատ շոգ էր և խցանումներ:

-Վախենամ չհասցնենք,- ասաց վարորդը:

-Ոչինչ չկա վախենալու, այստեղից շատ հեռու չի:Ես ոտքով կգնամ:

Նա դուրս եկավ մեքենայից և արագ քայլերով գնաց:Մի քիչ հետո թեքվելով պարիսպների մոտ՝ անհետացավ:

Մեքենայի վարորդը առաջ ընթացավ:Գնալով նույն ճանապարհով նա հանկարծ տեսավ փողոցում թափված ծաղիկներ:Դրանք նրան ծանոթ վարդերն էին:Սարսափելի ավտովթար էր եղել, և դրան ենթարկվածը հենց այն կինն էր և միային քամին էր, որ շարժում էր նրա մազերը...Վարորդը նայեց ժամացույցին՝ սլաքը ուղիղ ԵՐԵՔԻ վրա էր...

Կնոջ աղջիկը մահացել էր մեկ ամիս առաջ նույն օրը, իսկ մայրը գնաց նրա հետևից...