...Երբեմն այնքան կարևոր է լռել և լսել...
Գալ ,երբ չեն հրավիրել,բայց սրտանց սպասում են...
Բռնել այն մարդու ձեռքը,ով քո կարիքն ունի և տաքացնել քո ջերմությամբ...
Նայել այնպիսի հայացքով,որի մեջ վստահություն կա,որ ամեն ինչ լավ կլինի...
Կարողանալ հասկանալ և ներել,հաշվի չառնելով սրտիդ ցավը...
Օգնել,այլ ոչ թե առաջարկել օգնություն քաղաքակրթությունից ելնելով...
Կարողանալ մնալ,նույնիսկ երբ հպարտությունդ թույլ չի տալիս...
Ժպտալ,նվիրելով մի քիչ լույս և ջերմություն...