..Երբեմն այնքան կարևոր է լռել և լսել... Գալ ,երբ չեն հրավիրել,բայց սրտանց սպասում են... Բռնել այն մարդու ձեռքը,ով քո կարիքն ունի և տաքացնել քո ջերմությամբ... Նայել այնպիսի հայացքով,որի մեջ վստահություն կա,որ ամեն ինչ լավ կլինի... Կարողանալ հասկանալ և ներել,հաշվի չառնելով սրտիդ ցավը... Օգնել,այլ ոչ թե առաջարկել օգնություն քաղաքակրթությունից ելնելով... Կարողանալ մնալ,նույնիսկ երբ հպարտությունդ թույլ չի տալիս... Ժպտալ,նվիրելով մի քիչ լույս և ջերմություն... Իմանալ,որ միշտ էլ ամենադժվարը կարող ես հաղթահարել... Կարողանալ լինել մարդու կողքին, հասկանալ,ներել,օգնել... Նվիրել այն,ինչ դու ունես,առանց գեղեցիկ խոսքերի,դատարկ երդումների... Կարողանալ սիրել...կարոտել...